بسم الله الرحمن الرحیم

من با گام های لرزان به سوی خداوند رهسپار گشتم.

خداوند به خاطر گام های لرزانم مرا میهمان سفره ی بهترین بندگانش قرار داد.

من به خانه ی سیده زنان عالم و به شهر نور دعوت شدم تا با فراز ها ی زیارت جامعه ی کبیره در آغوش ائمه (علیهم السلام) غرق شوم.

مگر نه اینکه آنها «و عادتکم الاحسان و سجیتکم الکرم» اند!؟

کوچه های طلبگی پر پیچ و خم اند، شاید ذره ای از این راه نورانی را نشانتان دادم...

نوشته شده در یادداشت ثابت - چهارشنبه 92/4/6ساعت 10:16 عصر توسط فاطمه زهرا مهدیان نظرات ( ) |